19 dołek

Mam doła.

Doła, przy którym Rów Mariański to pikuś.

Nie czuję się w ogóle na siłach do podjęcia jakiejkolwiek bardziej angażującej pracy niż okładanie książek. Stres zżera mnie od środka siejąc spustoszenie i tylko na siebie mogę psioczyć, bo sama się w tę kabałę wpędziłam.

Co mnie podkusiło, żeby wpaść na pomysł zrobienia przedstawienia? Jakie zaćmienie umysłowe musiało mnie dopaść, żeby podjąć taką decyzję? Dojdzie do tego, że sama się nauczę całego tekstu i będę odwalać teatr jednego aktora. Normalnie Grecja. Tylko chóru brak.
Na szczęście są koło mnie życzliwe osoby, które są gotowe poświęcić swój czas, by mi pomóc. Koleżanka, którą poznałam już w liceum zaofiarowała swoją pomoc przy scenografii, za co jestem jej dozgonnie wdzięczna, bo do wielkopowierzchniowych ilustracji mam dwie lewe nogi, nie wspominając o rękach. Może, kiedy dzieciaki zawiodą, choć tło zrobi na zgromadzonych wrażenie tak wielkie, że odciągnie uwagę od błędów aktorów?